Op naar Botswana!

Al vroeg ging vanmorgen de wekker, want vandaag gaan we naar Botswana! Eindelijk is het zover! Dus na een snel ontbijtje onze laatste spullen ingepakt, een lunchpakketje gemaakt en onze tanden gepoetst. Om half acht reden we weg. Helaas konden we meteen aansluiten in de file van de ochtendspits. Het duurde even voordat we Johannesburg uit waren, maar konden toen goed doorrijden. Het landschap dat aan ons voorbij trok was heuvelachtig, maar vooral droog en dor. Het is nu winter en dan valt er geen neerslag, dat zie je terug in het landschap. De neerslagkans voor vandaag was bijvoorbeeld nul procent, iets wat in Nederland volgens mij niet eens bestaat. We zijn tot de grens met Botswana maar een keer gestopt, want we wisten niet wat ons daar te wachten zou staan en hoe lang dat zou gaan duren. De laatste uren in Zuid Afrika hebben we door leeg land gereden. Er was niemand op de weg, er woonde niemand in de buurt; erg vreemd. Na een uur of vijf rijden kwamen we bij de grenspost Martin's Drift. Uiteindelijk viel het oversteken van de grens alleszins mee. Eerst Zuid Afrika uit, dat was een eitje. En toen Botswana in, wat ons een stempel in ons paspoort opleverde en een paar Pula (de lokale munteenheid) kostte. Bij controle van de auto bleek dat we onze meegenomen bananen en paprika's niet mee mochten nemen het land in, maar we de douanier stelde voor dat we die dan nog bij de grens op zouden eten. Toch fijn, zo'n man die met je meedenkt! Dus eerst nog even de bananen soldaat gemaakt en toen de grens overgestoken. Er was geen duidelijk verschil te merken tussen de twee landen, nog steeds niemandsland, nog steeds droog en nog steeds heuvelachtig. We waren in onze reisgids uitgebreid gewaarschuwd voor overstekend vee en wilde dieren. Hier worden regelmatig olifanten op de weg aangetroffen. Tegen zo'n grote grijze jongen kan ons Toyotaatje niet op, dus voorzichtigheid is geboden! Het bleef echter bij wat overstekende geiten en wrattenzwijntjes. Die laatsten zijn echt leuk! Het zijn de Pumba's uit de tekenfilm, met hun staartjes als antennes en hun brede bek. Dus toch nog een beetje wild gezien onderweg. En toen was daar Khama Rhino Sanctuary. Bij het inchecken werd ons al meteen duidelijk gemaakt dat we met onze auto wel tot aan de camping konden komen, maar verder niet door het park konden rijden. We merkten het ook meteen toen we naar onze kampeerplek reden, het zand was overal zo mul en op sommige plekken ook nog diep dat we soms bijna vast kwamen te zitten. Dat was wel een tegenvaller, want nu waren we genoodzaakt om gebruik te maken van de (prijzige) safari's die het park aanbood. Ongeveer twee kilometer rijden vanaf de receptie bevond zich de camping, ongeveer twaalf kampeerplekken die allemaal ongeveer een half voetbalveld tot hun beschikking hebben en met daarop een vuurplaats, een kookblok en een kraan. We hebben de tent uit de verpakking getrokken en verbazingwekkend makkelijk opgezet (en nee, hij zakte niet midden in de nacht in!). Matjes en slaapzakken erin en snel een maaltje koken voordat het donker wordt, wat hier rond zes uur het geval is. Bram heeft ook nog een vuurtje gemaakt, wat vooral prettig was toen het donker werd, want toen werd het snel erg koud. Maar veel meer dan in het pikkedonker rond het vuur zitten kun je hier niet, dus op tijd gedoucht en onze tent ingedoken. De douches hebben trouwens wel warm water, dus we konden lekker warm onze slaapzak in. Toch werden we af en toe wakker met koude neuzen en tenen.

Daarom de volgende ochtend maar even blijven liggen terwijl het lichter en dus ook warmer werd. Vandaag staat er verder niks op het programma, dus we konden het rustig aan doen. Na het ontbijt en de afwas leek het ons wel wat om naar het restaurant te wandelen, twee kilometer verderop. Goed ingesmeerd met zonnebrand, want de zon deed inmiddels weer goed zijn best, en met een flesje water in de hand gingen we op weg. Het ging erg langzaam door het mulle zand. Onderweg kwamen we een paar kudu's tegen, grote hertachtigen, erg mooi. Toen kwam er echter een auto met opzichter langs rijden die ons gebood om achterin de laadbak te springen, want het was gevaarlijk om daar te lopen. We mochten wel om het kamp lopen, maar niet verder in verband met wilde dieren. Dus werden we na een ritje van een paar minuten weer bij onze kampeerplek gedropt. En wij maar denken dat er nog een hek om het park zat (en dat wij erbuiten liepen)...
En zo werden we min of meer verplicht om de rest van de dag een beetje aan te klooien; eten gekookt, ruzie gemaakt met een paar brutale vogels, boekje gelezen, rondgelopen over de camping (een stuk natuurgebied met hier en daar wat open plekken), maar vooral rustig aan gedaan.
Morgenochtend staat er een natuur wandeling op het programma. Dan gaan we onder begeleiding van twee opzichters, waarvan een gewapend, op pad door de wildernis. De wekker staat op zes uur, pfff...