Phalaborwa, Kruger National Park en White River

Gisteren vonden we het na twee dagen in de auto te hebben gezeten wel even mooi geweest en hebben we rustig aan gedaan. Uitgeslapen, rustig ontbeten, hardgelopen, boodschappen gedaan, gekookt en een boekje gelezen. 's Avonds alvast de verrekijker en de camera klaargelegd, onze belangrijkste items voor morgen, want dan gaan we het Kruger Park bekijken!
Dat betekende dus vroeg opstaan zondag, om half zes ging de wekker, zodat we om zes uur bij de poort stonden. Gelukkig hadden we een guesthouse dichtbij. Langzaam door het park gereden en voor het ontbijt al veel dieren gezien, met als hoogtepunt een kudde van 45 olifanten (we hebben ze geteld!) die de weg overstaken voor onze auto. Mannetjes, vrouwtjes, kalfjes die met hun slurfje de staart van hun moeder vasthielden; van alles kwam uit de bosjes tevoorschijn en verdween aan de andere kant van de weg weer in de bosjes. Ze liepen met z'n allen naar een rivierbedding, dus we konden ze nog een hele tijd bekijken terwijl ze aan het drinken waren en langzamerhand verder liepen. We hebben er zelfs een paar horen schetteren, alsof ze wilden zeggen dat de rest op moest schieten. Een heel mooi gezicht en we hebben ze nagekeken tot ze helemaal uit het zicht waren. Daarna zijn we naar het Letaba kamp gereden waar we hebben ontbeten. Er zijn een aantal van dit soort rest camps in Kruger, daar staan hekken omheen en daar kun je eten en ook overnachten. Vervolgens zijn we op een slakkengangetje weer verder gereden. Dit deel van het park is vooral begroeid met mopane, een boomsoort dat olifanten lekker vinden. Vandaar dat er dus ook veel olifanten leven in dit deel van het park. De concentratie dieren is er echter minder dan in het zuiden en dat hebben wij ook zo ervaren, we zagen minder soorten dieren. Maar het is er wel rustiger, je komt er nauwelijks iemand tegen. En vooral langs de rivieren hebben we nog wel dieren gezien, zoals een reusachtige krokodil, heel veel bokjes (waterbokken, bushbokken, impala's), nijlpaarden, zebra's een paar buffels en ook nog een aantal prachtige vogels. Dus we reden vlak voor sluitingstijd (met nog twee minuten te gaan!) met een tevreden en voldaan gevoel het park uit. Het is en blijft prachtig, met en zonder dieren.
's Avonds voor de laatste keer in Elephant Walk een maaltje gekookt en vroeg naar bed gegaan. Het is hier 's avonds ook niet bepaald warm (hoewel lang niet zo koud als in Botswana), er is geen verwarming, het is vroeg donker en er is geen tv of andere vermaak, dus vroeg slapen en op tijd weer opstaan.
Maandag gingen we naar White River, een kleine drie uur rijden naar het zuiden. Hier zijn we twee jaar geleden ook geweest en we hadden er toen een erg leuk onderkomen bij zeer gastvrije mensen. Dus daar wilden we wel weer een paar nachtjes doorbrengen. Eerst zijn we nog bij een mijn geweest die zo enorm groot is dat ie zichtbaar is vanuit de ruimte. Ze winnen er onder andere koper. We reden eerst door een groot industrie gebied (nooit gezellig) en daarna slingerden we langzaam omhoog naar een uitkijkpunt. Dat leverde een mooi uitzicht in de open mijn op, een enorm gat in de grond. Toen we terug reden door hetzelfde industrie gebied zagen we een aap lopen. Al een hele dag door Kruger gereden, geen aap gezien, en nu zagen we gewoon een aap midden in een grote betonnen jungle. Hebben wij weer...
Toen echt op weg naar White River. Onderweg kwamen langs verschillende particuliere game reserves, waar men op een relatief klein oppervlak wilde dieren heeft rondlopen en waar je tegen (meestal flinke) betaling kunt kunt verblijven en op safari kunt gaan. Maar wij zagen drie giraffes vanuit de auto! Die waren toevallig bij het hek langs de weg aan het grazen, mazzel voor ons!
White River en ook Lion's Head Lodge zijn nog net zo leuk als twee jaar geleden. De Lodge ligt een paar kilometer buiten het stadje. De eigenaren wonen in een enorm landhuis en hebben een rondavel gebouwd voor gasten. Wij zijn hier nu de enige gasten, dus we hebben het hele huisje voor ons alleen. Soms is het even behelpen, want er is hier momenteel geen stroom, behalve met een generator (die het geluid van een trekker maakt als ie aan staat). Volgende maand komt iemand het probleem verhelpen. Volgende maand????? Ja echt, dan pas, maar daar doen ze hier niet moeilijk over, dat is hoe het hier gaat. We hebben de rest van de dag en ook dinsdag gevuld met hardlopen, de was doen, een boekje lezen, koken en genieten van de mooie omgeving. 's Avonds werden we uitgenodigd voor een braai in de lapa met de familie. Een vriend van de familie was er ook en we moesten allemaal een hapje mee eten. Daarna moesten we mee het huis in komen en de Olympische Spelen kijken en koffie drinken. Bram kreeg tegen een wil en dank een flinke scheut brandy in z'n koffie. Maar wij hoefden tenminste niet meer naar huis te rijden. Andrew, de vriend van de familie, stapte na twee bier en drie brandy's gewoon in zijn splinternieuwe auto, op weg naar huis. De man heeft een bedrijf in brandveiligheid en heeft ons dan ook uitgenodigd om eens langs te komen.

Woensdag hebben we per auto de omgeving nog wat meer verkend. Hier in de buurt is de Blyde River Canyon, een diepe kloof in de rotsen met allemaal waterpartijen er omheen, waar je je best even kunt vermaken. Het staat op het programma van vele toeristen, dus af en toe kwamen we in een buslading Japanners (met camera's) en Chinezen (zonder camera's) terecht. Daarna doorgereden naar de Drie Rondavels, een rotspartij die op drie rondavels lijkt. Ook hier moesten we het uitkijkpunt weer delen met andere geïnteresseerden, maar dat had ook wel iets grappigs. De ernst waarmee vooral Japanners zichzelf en elkaar fotograferen is echt hilarisch. En de Drie Rondavels vonden we erg mooi, hoewel we ze niet echt op drie rondavels vinden lijken. Op de terug weg zijn we in White River op visite gegaan bij Andrew. Ook hij woont in een groot huis met een enorme muur eromheen. Aan de muur tal van dierenkoppen van dieren die hij zelf had afgeschoten (ze keken niet erg blij). We kregen een drankje en hij vertelde over zijn bedrijf en het leven hier in Zuid Afrika. Dan krijg je als buitenstaander iets meer inzicht in hoe de dingen hier werken, best interessant. Bijvoorbeeld dat het hier over een half jaar (in de zomer) zo heet is dat je bijna niks kunt doen. En dat er om onze lodge een muur met daarop elektrische bedrading loopt en daarnaast nog een nachtelijke bewaker de boel in de gaten houdt. En dat er toch nog genoeg verschillen in behandelingen tussen blank en zwart zijn. Na een praatje en nog een drankje hebben we afscheid genomen en zijn we boodschappen gaan doen voor onze braai vanavond. Een Afrikaan zou gelachen hebben om de (kleine) hoeveelheid vlees die we kochten, hier doen ze alles groot en veel. En nu zitten we bij onze rondavel en roosteren we onze aankopen op een houtvuurtje. En we zijn alweer uitgenodigd om straks even koffie te drinken bij onze gastheren. We hebben het hier dus prima naar onze zin.
Morgen is het echter tijd om afscheid te nemen, dan gaan we het Kruger Park weer in en zullen we bij Pretoriuskop,een rest camp in het park, blijven slapen. Hopelijk met het geluid van dieren op de achtergrond.