Borobudur en meer!

Gisteren was het eindelijk zover; we gingen de Borobudur bezoeken! We hadden een tour geregeld waarbij een gids ons deze tempel, maar ook de Prambanan tempels en nog een aantal andere bezienswaardigheden ging laten zien. Je kunt een heleboel tours doen waarbij je met een groep op stap gaat, of waarbij je alleen het transport naar de attracties krijgt, maar wij gingen met z'n tweetjes en onze gids de hele dag op stap. En er ging ook nog een chauffeur mee, hoezo decadent:)?
Vorige ervaringen met grote bezienswaardigheden in Azië hebben ons geleerd dat er te veel mensen te veel aan ons willen verdienen, dat kan soms afdoen aan het plezier dat we beleven aan datgene dat we bezichtigen. Daar hadden we op deze manier geen last van, alles was al geregeld, we kregen veel uitleg en hoefden zelf de weg niet te vinden. Met een volle fototoestel-batterij, een dikke laag zonnebrandcrème en een tas vol water achtten we ons klaar voor de dag.

De eerste stop was bij de 'kraton', een vierkant complex dat vroeger het politieke en culturele hart van de stad was. Nu nog steeds liggen belangrijke overheidsgebouwen in dit gebied. Het paleis van de sultan ligt er ook in en dit hebben we bezocht. De huidige sultan woont er nog steeds, hoewel hij alleen nog een symbolische functie heeft. Onze gids moest ons overdragen aan een gids die werkzaam is bij het paleis. Helaas voor ons sprak het vrouwtje erbarmelijk Engels. Om haar niet tegen het hoofd te stoten hebben we maar braaf met onze hoofden geknikt op hopelijk de juiste momenten. Van het paleis zelf waren we niet echt onder de indruk, de connectie met Nederland was nog het leukste om te herkennen in bepaalde dingen. Die huidige sultan heeft trouwens dikke pech, want hij heeft maar liefst vijf dochters en nul zoons voortgebracht... Nadat het vrouwtje nog wat had geklungeld met onze camera en ons (zij het wat scheef) op de foto had gezet, gingen we weer verder.

Op naar de Borobudur, op een uurtje rijden van Yogyakarta. De Borobudur is een ontzettend grote boeddhistische tempel gemaakt van twee miljoen stenen blokken. Het heeft van onder naar boven zes vierkante lagen en daar bovenop nog eens drie ronde lagen. Met trappen kun je omhoog om de verschillende lagen te bekijken. Het is de bedoeling dat je elke laag met de klok mee loopt om de reliefs die een verhaal vertellen te kunnen volgen. Hier hadden we opnieuw het nadeel dat we een gids van het complex zelf hadden die het Engels een geheel eigen draai gaf, waardoor het niet meer te verstaan was voor ons. Ergens meende ik iets te verstaan over een witte olifant met zes slurven, maar dat leek me dan ook weer sterk.. Toen ik later in de Lonely Planet wat informatie opzocht bleken er inderdaad carvings te gaan over koningin Maya die een visioen had over een witte olifant met zes slurven, wat gezien werd als het teken dat zij een zoon zou krijgen die een boeddha zou worden (wat uiteraard de enige juiste conclusie kan zijn uit zo'n visioen...;)). Toch nog iets opgepikt van onze gids dus. De bovenste drie lagen zijn rond om het oneindige aan te geven. Er staan allemaal kleine stuppa's (van die bel-vormige dingen) op en in elke stuppa bevindt zich een zittende boeddha. Wij mochten deze drie bovenste lagen jammer genoeg niet op. Door de redelijk recente uitbarsting van de Merapi vulkaan zijn de bovenste lagen besmeurd met as en andere rotzooi en worden ze nu schoongemaakt.
De uitbarsting van deze vulkaan heeft ook gezorgd voor 'cold lava floods'. Overstromingen met as en andere zooi die zo'n uitbarsting met zich meebrengt. De gids liet ons een gebied zien waar alle huizen volledig verwoest waren hierdoor, waaronder het huis van haar broer. De Borobudur vonden we erg mooi, het ligt ook in een mooi groen gebied, dus we hadden ook mooie uitzichten. En het was er erg rustig, waarschijnlijk een combinatie van de ramadan en de bovenste drie lagen die niet bezichtigd konden worden.

Na de Borobudur nog een kort bezoek gebracht aan een zilver smederij en daarna was het tijd voor lunch. Een lunch bij een lokaal restaurantje. De dag ervoor had onze gids al een lofzang afgestoken over de heerlijke rundvleessoep die hier geserveerd wordt (en dat is ook het enige gerecht op het menu). Het erbij bestelde colaatje hadden ze niet, maar er werd iemand op uit gestuurd om dat te regelen voor ons (je wilt wel een ander drankje bestellen, maar nee, dan zullen die toeristen cola krijgen ook, lief, maar wat voelden we ons ongemakkelijk). Bram heeft de soep met smaak opgeslurpt en ik durfde weer eens niet, bang dat m'n ingewanden het er niet mee eens zouden zijn. In de auto daarna geluncht met sultana en bananenchips. De gids at niet mee, zij vast. Ze legde uit dat ze na de sirene 's avonds ten teken van zonsondergang pas weer iets eet en dat er daarna 's ochtends tussen drie en vier nog een mogelijkheid is om te eten. Daarna dus niet meer. Geluk voor ons zou je denken, ware het niet dat er elke ochtend om vier uur door imams het stopteken wordt gegeven. Deze imams zijn met velen en hebben microfoons en luidsprekers en lijken elkaar in volume te willen aftroeven... Daar is geen remslaap tegen bestand.

Volgende stop van de toer: Prambanan tempels, een hindoe tempelcomplex. Deze vonden we fantastisch, misschien zelfs mooier dan de Borobudur. Het zijn verschillende tempels, vlakbij elkaar en elk gewijd aan een hindoeïstische god. Van de buitenkant zijn ze mooi gedetailleerd en binnenin vind je een beeld van de god waaraan de tempel is gewijd. Hier mocht de gids zelf ons rondleiden, dus begrepen we ook nog iets van de info! Ook hier was het rustig, prettig. Na deze tempels hebben we nog een batik werkplaats bezocht en gezien hoeveel geduld en monnikenwerk ervoor nodig is om een sjaal/tafelkleed/overhemd te maken. Rond een uur of vier waren we weer terug op ons thuishonk. Bezweet en wel, maar voldaan.

Vandaag hebben we afscheid genomen van De Pendopo homestay en Yogyakarta en zijn we doorgereisd naar Solo (ook wel Surakarta genoemd). Deze stad ligt op een uurtje treinen van Yogyakarta en staat niet op de lijst van de meeste toeristen (we worden hier dan ook erg bekeken en Bram heeft zelfs al een kindje aan het huilen gemaakt in de lift van een shopping mall, hihi). Volgens de reisgids is dit een van de minst verwesterde en meest conservatieve steden van Java. Hoewel er 560.000 mensen wonen, zie je er nauwelijks hoogbouw en veel groen, positief dus. Erge is dan wel weer dat wij in bijna het enige highrise gebouw van de stad zitten, een joekel van een hotel en nog eens erg luxe ook. Kamer op de 12e verdieping met geweldig uitzicht. We zijn van plan om morgen eens wat markten te bezoeken, eens kijken wat dat brengt!