Jakarta - Bandung (door Bram :))

Woensdag hebben we 's middags een duik genomen in een zwembad van het hotel. Aangezien we een eigen keuken hadden, zijn we bij een supermarkt iets voor het eten gaan zoeken. Het werden wortels met een verse moot tonijn (kost omgerekend 11 euro per kilo, geen geld) en brood. We hebben ook gelijk voor de treinreis naar Bandung ingeslagen, banaantjes (van die kleintjes), mangistan (lekker-lekker), crackers en veel water. Vroeg naar bed gegaan woensdag en donderdag na het ontbijt uitgecheckt en ons naar het station laten brengen. We werden meteen naar het juiste perron geleid en konden meteen instappen. Mooie trein, ingedeeld zoals in een vliegtuig, maar dan met meer beenruimte. Helaas hing er ook een tv die de hele reis slechte videoclips en candid camera afleveringen uitzond. Volume op maximaal natuurlijk.
Eenmaal uit de trein bleek dat we aan de verkeerde kant waren uitgestapt, dus gingen we de rest achterna en door de trein naar het andere perron. Net als eigenlijk overal werden ons meteen ongeveer veertig taxi's aangeboden en een of ander mannetje dacht dat hij wat aan ons kon verdienen, maar pech voor hem...ons hotel lag nog geen 100 meter verderop...en dat wisten we.
Bij het inchecken bleek dat we niet bijna zeven ton moesten betalen, maar dat we al klaar waren voor iets meer dan vijfhonderdduizend, das mooi mats voor ons dus.
De rest van de dag een beetje in de stad gekeken, niet echt aantrekkelijk, 2,4 miljoen inwoners en niet echt een toeristische trekpleister. Daarom zijn we gister de omgeving in gegaan.
Skroapers als we zijn moest dit natuurlijk met het “openbaar” vervoer. Dus bij het station gezegd dat we naar Tangkuban Prahu wilden. Daar werden we in de juiste angkot gezet. Een flinke rit later werden we eruit gezet voor het laatste deel naar de top, na een stevige onderhandeling(afzetters!), hebben ze ons helemaal naar de top gebracht. Daar was de krater van de vulkaan, een groot gat in de berg waar stoom uitkwam en die een lucht uitstootte waar een beer na bruine bonen jaloers op zou zijn. We hebben daar ook de secondaire krater bekeken, die was minder indrukwekkend, maar een aardige wandeling over een pad waar we echt bijna de enigen waren. In de gids hadden we gelezen dat we een stuk naar beneden konden wandelen. Na een kwartier of drie afdalen door het woud kregen we een stuk te zien waar allemaal stoom de berg uit kwam, in de verte zagen we dat daar ook mensen waren. Dus na nog driehonderd meter te zijn afgedaald stonden we er midden in. Borrelende badjes, stoompluimen en stank. Er waren nog wat mensen daar met hun voeten in het borrelende water. In een hutje dat erbij stond verkochten ze behalve cola en water ook eieren. Deze eieren waren om te koken in het water daar, dus we zijn maar heel voorzichtig begonnen met pootje baden. Het was wel heet, maar lekker, en je kon de helende eigenschappen van het zwavelhoudende water voelen....
Weer een wandeling en een angkot later kwamen we bij de hot springs bij het dorpje Ciater. De bronnen waren eigenlijk meer omgetoverd tot een soort CenterParcsachtig attractiepark. Wat ons wel wat leek en wat we ook hebben gedaan, was met onze voeten in het koude water hangen, voor een minuut of 20. Het bijzondere daaraan was dat we een pedicure kregen van tientallen hele kleine visjes. Deze eten de dode huidcellen van je voeten, een heel apart gevoel! Na het koude water toch ook maar even onze voeten weer opgewarmd in het warme (helende;-) water....heerlijk!
Voor de terugweg weer ingestapt bij een oud mannetje en een zo mogelijke nog ouder, maar zeker krakkemikkiger busje. Een halve ton leek ons wel een schappelijke prijs om terug naar Bandung te komen met z'n tweeen. Dus ingestapt en na drie startpogingen vertrok onze angkot. Oorverdovend geluid en snel ging het niet hij probeerde natuurlijk overal nog mensen mee te nemen), maar tussen de theeplantages door, het Indonesische landschap, is het wel mooi. Toch kwamen we niet helemaal met hem beneden, door iemand anders werd ons duidelijk gemaakt dat we over moesten stappen. De chauffeur reed een ander busje klem en daar konden we instappen. Uiteindelijk waren we voor een rit van dik een uur 32 duizend kwijt ipv 50.000.....dat verwacht je toch ook niet.

Vandaag hebben we van zeven tot twee in de trein gezeten en nu zitten we te chillen in een homestay in Yogyakarta. Een ongelofelijk vriendelijk vrouwtje heeft ons een kamer gegeven, met een een airco, tv en een openair “idyllische” badkamer (eerste kakkerlak is al verwijderd). Echt een leuk en rustig plekje in een stad toch net iets groter dan Amsterdam... Morgen eerst maar eens chillen!